Typowa piracka broĂą:


BroĂą palna
Broni palnej u¿ywano przede wszystkim przed samym aborda¿em. Podczas zbli¿ania siê do atakowanego okrêtu gdy odleg³oœÌ na to pozwala³a ostrzeliwano obroùców z broni palnej. Atak ten mia³ na celu oczyszczenie pok³adu i zmniejszenie liczby obroùców. Do tego celu u¿ywano broni d³ugiej muszkietów lub gar³aczy. Z muszkietów strzelano zwyk³ymi kulami a ich celnoœÌ zale¿a³a od wprawnoœci strzelca. Muszkiety mia³y wiêkszy zasiêg i celnoœÌ od gar³aczy jednak ich si³a ra¿enia by³a mniejsza. Natomiast gar³acze wype³nione œrutem lub siekaùcami podczas jednej salwy wyrzuca³y ca³¹ œmiercionoœn¹ chmurê pocisków rani¹c lub zabijaj¹c wielu ludzi jednoczeœnie. By³a to broù bardzo skuteczna na morzu gdzie celowanie z powodu nieustannego falowania jest mocno utrudnione. Powszechnie u¿ywano tak¿e pistoletów. By³a to broù bardzo skuteczna w walce na krótki dystans i na ograniczonej przestrzeni jak¹ by³ pok³ad okrêtu. Jej wielka zalet¹ by³o to ¿e po oddaniu strza³u mo¿na by³o jej u¿yÌ jako swoistego rodzaju maczugi niezwykle skutecznej podczas walki w zwarciu.

BroĂą biaÂła
Kiedy dochodzi³o do walki wrêcz ostrze okazywa³o siê najgroŸniejsza i najskuteczniejsz¹ broni¹. Jako ¿e ³adowanie broni palnej zajmowa³o sporo czasu nie sprawdza³a siê ona podczas walki na ograniczonej przestrzeni (chyba ¿e u¿ywano jej w sposób niezgodny z przeznaczeniem czyli jako maczugi lub pa³ki). Natomiast szable i sztylety doskonale spisywa³y siê podczas walki w zwarciu. W broù sieczn¹ uzbrojeni byli zarówno atakuj¹cy i obroùcy to te¿ czêsto na pok³adach statków dochodzi³o do za¿artych pojedynków. Podstawow¹ broni¹ piratów by³ kordelas, szabla o krótkiej g³owni wynaleziona przez bukanierów w³aœnie w celu walki na pok³adach statków. Jej krótkie ostrze sprawia³o ¿e ³atwo mo¿na by³o siê ni¹ pos³ugiwaÌ unikaj¹c zapl¹tania w liny czy zablokowania ciosu. Niebagatelne znaczenie mia³o to ¿e ze wzglêdu na swoje rozmiary kordelas mo¿na by³o przymocowaÌ do pasa co nie utrudnia³o zbytnio poruszania siê przy przeskakiwaniu na atakowany statek. W powszechnym u¿yciu by³y tak¿e sztylety, które mia³ przy sobie prawie ka¿dy marynarz. W rêkach wprawnego no¿ownika marynarski sztylet by³ przera¿aj¹co zabójcz¹ broni¹. Innym narzêdziem przystosowanym do walki na morzu by³ topór aborda¿owy. Lekki topór osadzony by³ na d³ugim drzewcu i jak na broù bia³¹ mia³ doœÌ du¿y zasiêg. Warto tu tak¿e wspomnieÌ o innej doœÌ specyficznej broni zwanej szponami kruka. Otó¿ by³y to kolce, tak wywa¿one aby jeden szpikulec zawsze stercza³ do góry. Kolce wyrzucano przed aborda¿em na pok³ad przeciwnika, a jak powszechnie wiadomo marynarze na statkach pracowali boso, tak wiêc nadepniêcie na taki szpikulec skutecznie eliminowa³o cz³owieka z walki. Jednak podczas walki na pok³adzie jako broni mo¿na by³o u¿yÌ dos³ownie wszystkiego co by³o pod rêk¹. Kotwiczek, pa³ek, butelek, ciê¿kich bloczków czy haków. Gdy piraci wkroczyli na pok³ad walka odbywa³a siê na œmierÌ i ¿ycie jako ¿e w przypadku odmowy poddania siê nie brano jeùców, tote¿ obroùcy nigdy nie przebierali w œrodkach u¿ywaj¹c wszystkiego co mog³o zabiÌ lub zraniÌ atakuj¹cych.

Artyleria

Si³¹ rzeczy podstawowym uzbrojeniem ka¿dego pirackiego okrêtu by³y dzia³a. Na ówczesnych statkach mo¿emy spotkaÌ ogromn¹ ró¿norodnoœÌ dzia³ poczynaj¹c od malutkich falkonetów umieszczonych na burtach a skoùczywszy na Falkonetypotê¿nych 12 funtowych dzia³ach umieszczonych na wózkach pod pok³adem. Aby obs³ugiwaÌ dzia³a za³oga musia³a byÌ odpowiednio wyszkolona. Wielu z piratów rekrutowa³o siê z poœród marynarzy jednak nie wszyscy mieli odpowiednie doœwiadczenie w strzelaniu z dzia³. I tak aby oddaÌ salwê z najciê¿szych dzia³ potrzeba by³o trzech dobrze zgranych i zdyscyplinowanych ludzi. Ponowne za³adowanie wycelowanie i odpalenia zajmowa³o sprawnej za³odze oko³o 18-20 minut, jednak jako ¿e piraci nie byli zdyscyplinowan¹ za³og¹ mo¿emy za³o¿yÌ ¿e zajmowa³o im to znacznie wiêcej czasu. To samo dotyczy³o tak¿e l¿ejszej artylerii umieszczonej na pok³adzie. Dzia³a ³adowano od przodu. Najpierw do wnêtrza lufy sypano proch, Przekrój dzi³a, kliknij aby powiêkszyÌnastêpnie k³adziono paku³y, które pe³ni³y rolê uszczelki, a nastêpnie kulê. Si³a odrzutu, towarzysz¹ca wystrza³owi, by³a wyhamowywana przez uk³ad lin i bloków. Dzia³o cofa³o siê na tyle, by móc wygodnie wyczyœciÌ lufê i ponownie za³adowaÌ. Dzia³a na okrêcie rozmieszczano wed³ug zasady najciê¿sze na najni¿szych pok³adach a l¿ejsze wy¿ej. Mo¿liwoœÌ umieszczania dzia³ na kilku pok³adach da³o wynalezienie ambrazur, prostok¹tnych lub okr¹g³ych furt zamykanych klapami chroni¹cych przed wod¹ a otwieranych do oddania strza³u. Du¿y okrêt móg³ mieÌ nawet kilka pok³adów dzia³owych i nieœÌ ponad 100 dzia³. Tak potê¿ne okrêty pojawiaj¹ siê jednak dopiero u schy³ku panowania piratów na Karaibach. Pok³ady dzia³owe i schemat ambrazuryJako ¿e piraci preferowali okrêty szybsze i zwrotniejsze posiada³y one mniejsz¹ liczbê dzia³ niejednokrotnie umieszczonych bezpoœrednio na pok³adzie. Jednak ulubionym sposobem ataku piratów by³ aborda¿ tak wiêc dzia³a nie by³y najwa¿niejsze. Zwykle przed aborda¿em za³oga pirackiego statku zd¹¿y³a oddaÌ jedn¹ czasem dwie armatnie salwy (zasiêg strza³u wynosi³ do 500m). Trzeba tu zaznaczyÌ ¿e dzia³a by³y umieszczone po obu stronach statku przy burtach tak wiêc aby oddaÌ salwê trzeba by³o ustawiÌ siê bokiem do celu. Czasami na pok³adach znajdowa³y siê tak¿e moŸdzierze bêd¹ce nie co ³atwiejsze w ³adowaniu jednak nie zwiêksza³o to wiele si³y i prêdkoœci ostrza³u. Oddaj¹c salwê piratom nie zale¿a³o na du¿ym uszkodzeniu czy zatopieniu atakowanego okrêtu jak to mia³o w wiêkszoœci bitew morskich, mog³o to bowiem uszkodziÌ ³adunek który przecie¿ by³ ich g³ównym celem. Ostrza³ mia³ za zadanie zatrzymanie statku i uniemo¿liwienie mu dalszej ucieczki, kula armatniaa tak¿e zmniejszeniu liczby obroùców przed aborda¿em. W tym celu do dzia³ u¿ywano specjalnej amunicji uszkadzaj¹cej ¿agle i olinowanie, a tak¿e ra¿¹cej marynarzy na pok³adzie. Standardow¹ amunicj¹ by³y zwyk³e ¿elazne kule armatnie. Mia³y one najwiêkszy zasiêg i ogromn¹ silê ra¿enia mog³y jednak doprowadziÌ nawet do zatopienia okrêtu. Mo¿emy wiêc przypuszczaÌ piraci u¿ywali ich rzadziej ni¿ innych rodzajów amunicji. Do niszczenia olinowania œciganego statku u¿ywano w ówczesnych czasach dwóch kul armatnich kula ³aùcuchowa kliknij aby powiêkszyÌpo³¹czonych ³aùcuchem, lub tak zwanych kul sztabowych czyli 2 polówek kuli po³¹czonych prêtem(¿elazn¹ sztab¹). Kule ³aùcuchowe czyni³o ogromne spustoszenie w olinowaniu, o¿aglowaniu a tak¿e w za³odze kosz¹c wszystko na swojej drodze. Natomiast kula sztabowa mog³a nawet ci¹Ì gruby maszt.Podczas walki na mniejsz¹ odleg³oœÌstosowano ³adunki od³amkowe tak zwane kula sztabowa siekaùce sk³adaj¹ce siê z du¿ej iloœci mniejszych kul. Czasami dzia³a nabijano po prostu gwoŸdziami lub kamieniami. Salwa taka wystrzelona z bliskiej odleg³oœci dos³ownie zmiata³a obroùców z pok³adu nie uszkadzaj¹c jednak mocno konstrukcji statku. Rzadziej stosowano kule wype³nione prochem które eksplodowa³y na pok³adzie, i ³adunki zapalaj¹ce u¿ywane jedynie w ostatecznoœci. Jak widzimy artyleria by³a doœÌ rozpowszechnion¹ broni¹ na ¿aglowcach jednak dla piratów maj¹cych za cel opanowaÌ i z³upiÌ atakowany okrêt by³a jedynie œrodkiem u³atwiaj¹cym aborda¿. Zbyt d³ugi ostrza³ móg³ po prostu zatopiÌ okrêt lub zniszczyÌ ³adunek czyni¹c atak bezcelowym.